the iron Bird
Er was eens een man die Brem heette. Hij had goed geld en
bezat een schroothoop. Daar ging hij elke dag oud ijzer zoeken, dat hoefde hij
niet echt te zoeken want wrakken waren daar genoeg. Brem deed het helemaal voor
zijn lol. Maar eens toen hij weer thuiskwam met zakken vol oud ijzer zag hij
achter zich tussen het schroot iets bewegen. Brem kwam er achter dat zich uit
een oud motorblok een vogeltje vormde. De zuigers die eerst de benzine verwerkt
hadden werden nu vleugels. Het dier of wat het ook mocht zijn probeerde te
vliegen. Het fladderde wanhopig tussen de wrakken door. Brem zag dat het dier
in paniek was en pakte het op. Het vogeltje kalmeerde een beetje. Brem nam het
diertje mee naar zijn huisje aan de rand van de schroothoop. Toen drong tot hem
door wat er aan ’t ijzer was: het beest had honger! Tja, wat eet zo’n
ijzerbeest? Laat ik eens smeerolie proberen. Dacht Brem. En tot zijn verbazing
werkte het. Het vogeltje werd weer levendiger.
Brem was een soort amateur-vogelkenner , maar hij was er nog
niet achter wat voor beest hij in handen had. Hij besloot op zijn computer te
gaan zoeken, dus hij ging met een kop koffie naar de computer. Maar na uren
zoeken besloot hij het op te geven. Toen kwam er een spatje van zijn koffie op
het scherm, Brem veegde het weg, maar… daar stond het! Heel klein onder het
spatje:
The iron bird, er
bestaan er maar twee op de hele wereld, hij plant zich niet echt voort maar als
hij dood gaat ontstaat er nieuw leven in de resten van het oude vogeltje. Als
de twee elkaar vinden zal er een familie ontstaan. Voedsel onbekend.
Meer stond er niet, maar dat was dus the iron bird.
Brammert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten